Kostganger

Een paar jaar geleden, het moet ergens vlak voor coronatijd geweest zijn, loop ik door het dorp waar ik ben opgegroeid. Langs het eeuwenoude witte veerhuis over de klinkers van de hoofdstraat zo naar achteren. Tot ik bij de kruising met de burgermeester Kuiperslaan aanbeland, met op de hoek het sigarenwinkeltje van Siepel. Daar sla ik rechtsaf en na een paar honderd meter kom ik in het onveranderde parkje waar we -m’n beste vriend en ik- vroeger kattenkwaad verzonnen en uithaalden. Wat een tijd was dat zeg! 

Eigenlijk wil ik doorlopen maar ineens zie ik hem zitten, Lenno, m’n vriend van vroeger. Ik schrik, hij ziet er slecht uit. Zelfs op een afstandje. Op een bankje met oude kranten en een deken om zich heen. Een verwilderde uitstraling, ongeschoren en met z’n gedachten ergens anders. 

Als er iemand was die hier niet hoort te zijn dan is dat Lenno wel. Als er iemand was die zou moeten ontsnappen aan dit dorp, aan dit grijze en rustige bestaan, dan was het Lenno wel. Toch zat hij hier…..maar waarom?

Ik loop dichter naar hem toe. Tot op ongeveer een meter. Hij voelt mijn aanwezigheid , went zijn gezicht naar me toe en kijkt me aan. Ik kijk hem ook aan. Onze ogen treffen elkaar en ik wil wat zeggen maar weet niet wat en zwijg. Hij draait zijn gezicht weer weg. 

Ik denk wel dat hij me herkent, maar dat hij me niet wil herkennen…

Hoe dit verhaal afloopt en wat er zich schuilhoudt in Lenno’s gedachten is komend jaar te zien en horen in de theatervoorstelling “Kostganger”. En zoals de dorpsomroeper Dolstra vroeger zei: “Komt dat zien , komt dat zien”..

“Kostganger” is dit najaar te zien in verschillende theaters en buurthuizen.